Pien is netjes opgevoed. Als we aan het eind van een lange
werkdag, na een flinke fietstocht bergop, thuis aankomen, zegt Pien: "Dank
je wel, mama."
Even later zit Pien op een krukje in de hoek van de kamer
met haar liedjesboek op schoot. Naast haar, ieder op een eigen stoeltje zitten
Pop en Baby. Pien zingt voor haar publiek: "Klein klein kleutertje wat doe
je in mijn hoofd."
Pien hoort prima, maar heeft soms wat moeite met luisteren. Regelmatig
als wij haar roepen, doet ze of ze ons niet hoort en gaat door met waar ze mee
bezig is. Als gevolg daarvan hebben wij een meer dwingende roepstrategie
ontwikkeld: "Pien! Piehien! Pientje!"
Pien luistert er niet beter om, maar heeft nu wel een goede
manier om onze aandacht te trekken: "Mama! Mamaatje!" (en in het
verlengde daarvan alle mogelijke varianten: "Ama! Amaatje!",
"Jeppe! Jeppetje!", enz.)
In dit kader speelt Pien ook regelmatig voetjebal en heeft
ze soms last van een snotjebel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten