3 jaar

Het voelt als 3 minuten...

Namen

Jeppe, net wakker, ziet Pien en roept enthousiast: "Pippa!"

Pien laat haar dikke buik zien. Er zit een baby in.

"Hoe heet de baby in jouw buik, Pien?"

"Goja, en anders perse dat de papa en mama bijzonder zijn en daarom omdat heet de baby Kitsa. En Jeppes baby heet Sissa."

Op de foto Pien, na de voorstelling van Elfje Marie danst. In haar hand een poster van Elfje Marie. De voorstelling zelf was geen onverdeeld succes. Er waren wel 30 kindjes en er moest er ééntje huilen bij het onweer en de storm: Pien. Maar na afloop was de angst snel weer verdwenen en vertelde ze uitgebreid aan papa over Elfje Marie en Victor Vlinder.
"En je vond het een beetje spannend, hè Pien?"
"Nee, ik vond het alleen maar een beetje eng!"

Grote jongen

Op 18 maart zet Jeppe zijn eerste stapjes los. Hij loopt heen en weer tussen papa en mama die een halve meter bij elkaar vandaan zitten. Als hij zijn trucje - 3 losse stapjes - een paar keer gedaan heeft en moe begint te worden, laat hij zich vol vertrouwen in de uitgestrekte armen van Peter vallen, slaat zijn armen om papa's nek en laat niet meer los.

Mama's

Pien is in de weer met haar poppen en knuffels. Alles moet in bed, uit bed, aan tafel, boterham met smeerkaas en met pindakaas, dan weer in bed.

"Mama heeft het druk hè?!" zegt ze, terwijl ik naar de tafel loop om een tweede kopje thee in te schenken.

"Nee hoor," antwoord ik, "dat valt wel mee." Pien kijkt een beetje verstoord op en zegt, wijzend op zichzelf: "Neehee, déze mama heeft het heel druk!"

Voorjaar!

Pien promoveert binnen een week van full-time luierdrager naar helemaal zindelijke peuter. Maar ze is dan ook al bijna drie!

Afscheid

Het was een mooi afscheid. De sneeuw die viel toen we Nannan wegbrachten, viel nou weer.

In de kerk was Jeppe vooral onder de indruk van het grote kruis dat boven het altaar hing. Bij voorkeur in de stille momenten, tussen de gebeden en teksten door, wees hij erop en zei dan: "Papa!"

Toen we voor de kist uit de kerk verlieten, zwaaide Jeppe vriendelijk naar alle aanwezigen.

In de auto op weg naar huis, zei Pien, met het bidprentje in haar hand: "Grote Opa is nou weg, hè mama? Maar ik heb nog een foto!"

Dansvoorstelling

Pien kijkt naar de Telebodies. Er is een filmpje van kindjes die dansen op een podium. Ze komen uit een kist, doen wat armbewegingen, dansen een rondje en kruipen dan weer in de kistjes. Pien raakt geïnspireerd!

Als we boodschappen gaan doen in de regen, weet Pien wel hoe we kunnen voorkomen dat we nat worden. We doen gewoon onze kapjezonnetjes op!

De nachtkastjes, met drie grote, ronde handvatten, fungeren prima als locomotief voor Piens weekendtrein. De trein rijdt regelmatig het kasjonnetje in.

"Zo Pien," vraagt een leidster op het kinderdagverblijf, wijzend op mijn ronde buik, "dus jij krijgt er nog een broertje of een zusje bij?"
"Ja," antwoordt Pien, "ik krijg een zusje en Jeppe krijgt een broertje!"

Dag lieve Grote Opa

Op 11 april 2010 lag er een piepklein Pientje in de armen van Grote Opa.

Op 8 maart 2013 slaapt Grote Opa vredig in. 's Middags ziet Pien een foto van Grote Opa op de computer. Hoewel het ruim een maand geleden is dat ze hem voor het laatst heeft gezien, weet ze meteen wie het is. Ik vertel dat Grote opa dood is, dat hij nu voor altijd slaapt. Ik verwacht niet dat ze het onthoudt, dat hoeft ook niet.

's Avonds bij het naar bed gaan, verrast ze me. Ze wil graag het gedichtje van 'opa wordt dood'.

uit 'Jij bent de liefste' van Hans & Monique Hagen

Een huis vol herrie

Ze hebben het prima naar hun zin met z'n tweetjes!

Weekendje Brussel

Pien en Jeppe een weekendje bij Apa en Ama, papa en mama een weekendje Brussel. Van vrijdagmiddag half 4 tot zondagavond 10 uur zou het weekendje gaan duren. Maar na een heerlijk intensieve museumdag op zaterdag en een mooie stadswandeling op zondag, kregen we op zondagmiddag toch echt heimwee naar de kindjes en namen we de trein 5 uur eerder terug dan gepland. Het was een heerlijk weekend, maar wat waren we blij om de kindjes weer te zien! En dat was wederzijds!