Pien en kikker en de vlieger die niet op ging

Grote weersverschillen in het land: een grijs, nagenoeg windstil weekend in het zuiden van het land, blauwe luchten, een heerlijk zonnetje en een lekker briesje in het noorden. En uitgerekend in dat weekend werd er een vliegerfestival georganiseerd in Zuid-Limburg. Vol optimisme gingen Pien, Peter en Apa kijken. Al snel keerden ze onverrichter zaken terug: er ging geen enkele vlieger de lucht in...

Wel een groot succes was het (tot nu toe) tweemalige bezoek van Pien en Apa aan Kikker en zijn vriendjes. Pien kan er geen genoeg van krijgen. Op de dag dat ze met Apa naar de tentoonstelling is geweest, plant ze 's avonds in bed alweer het volgende bezoek: "Ik ga dromen van Kikker en dat ik er dan naarheen ging en dat ga ik morgen weer doen met Apa!"

Wachten op Swiep - 3

Pien verheugt zich, net als wij allemaal, heel erg op de komst van Swiep. Ze laat iedere dag even zien hoe ze straks voor Swiep gaat zorgen: kusjes geven, knuffelen, in de kinderwagen leggen en ga zo maar door.

Jeppe heeft het allemaal nog niet zo door. Die is tevreden zolang hij zijn paarse dekentje maar bij de hand heeft... Of als hij muziek mag maken. Op zijn slaapkamer bij Apa en Ama staat het drumstel. Da's iedere keer weer volop plezier bij het uit bed komen na een middagdutje.

Wachten op Swiep - 2

Daar zit je dan, om 3 uur 's nachts, beneden in de woonkamer. De hele familie nog in diepe rust, alleen de katten komen even kijken of je je wel helemaal lekker voelt. Gedurende een uur komen de weeën om de 5 minuten en omdat we afgesproken hebben de bevalling niet thuis, maar bij Apa en Ama in Maastricht te laten plaatsvinden, word ik wat ongedurig; ik wil voorkomen dat nummer drie onderweg in de auto wordt geboren. Maar eenmaal beneden lijkt de rust weder te keren. Om 4 uur rest slechts een knorrende maag en een heel wakker hoofd. Mooi moment om weer even wat foto's op de blog te zetten.

Tadaa!

Kijk eens! Oh nee, nog even niet...

Nu dan!

Jahahahaaa!

En intussen geniet Pien van een bordje kersen.

Op grote schoen

Pien liep voor het eerst echt los op Apa Edouards verjaardag, 6 juli 2011, toen ze 1 jaar, 3 maanden en 9 dagen oud was. Jeppe loopt voor het eerst echt los op Ohm Jeroens verjaardag, 19 augustus 2013, nu hij 1 jaar, 8 maanden en 22 dagen oud is. Het gaat allemaal nog was wankel en voorzichtig, maar hij gaat uit zichzelf staan en schuifelt, angstvallig zijn evenwicht bewarend, naar daar waar hij wezen wil. Vaak is dat bijvoorbeeld de bank, waar hij zich dan vol overgave op laat vallen met een 'kijk mij nou eens'-lachje. Filmpje volgt.

Wel beelden van Jeppe die, op grote schoenen van Pien, langs de bank schuifelt en zijn welbekende shuffle doet. Verder leest hij zich vast in voor wat komen gaat.

Lekkere luilak

"Ik ben een luilak," zegt Pien en neemt plaats voor de tv. Jeppe haast zich om zich bij haar te voegen. Ja, heerlijke luilakkerij.

Maar dan...

Look-alikes

Pien wijst op de poster met Grote Componisten die boven de bank hangt. "Kijk, BroembroemThijs!" zegt ze. Voor één keer mag ze op de bank staan om aan te wijzen wie ze precies bedoelt. En ja, met een beetje fantasie...

 

 

Beetje van slag

De hele familie is een beetje van slag. Er zit duidelijk 'iets' aan te komen.

Pien vraagt iedere ochtend bij het wakker worden: "Mama, jij wil graag dat Swiep eruit is, hè?!"

Jeppe zet steeds vaker losse stappen - hij vergeet dat hij nog niet wilde lopen. Bovendien begint hij te praten. Aap (schaap) en  koe (koe) zijn, naast alle dierengeluiden, toegevoegd aan zijn vocabulaire. 

Moeders heeft nu echt nesteldrang; neemt iedere dag de stofzuiger ter hand en heeft alle dekentjes, doekjes, kleertjes en kinderwagentoebehoren uitgebreid schoongewassen.

De ene kat vecht 's nachts tot bloedens toe alle buurkatten van het terrein af. Hele plukken haar vinden we 's ochtends op het stoepje.

De andere kat heeft weer een nieuw favoriet plekje in huis: na de grote luie stoel, het voetenbankje en de onderste plank van de kast, is nu de papierbak favoriet.

Vaderlief is en blijft de rust zelve. Gelukkig.

Pien is niet altijd blij met de kledingkeuze van haar ouders. Meestal mag ze zelf haar kleren uitzoeken, maar soms weten papa en mama het echt beter. Bijvoorbeeld als het aan de frisse kant is en ze een prachtige, kleurrijke nieuwe broek van papa heeft gekregen, dan gebruikt mama allerlei trucjes om haar toch in die broek te krijgen, hoewel Pien liever een jurk aan wil. 's Avonds, na een dagje op het kinderdagverblijf, neemt ze het de boosdoener nog steeds kwalijk. "Met een broek kan ik niet baldansetten!" (balletdansen)

Binnen spelen

Een dagje lekker thuis. Druilerig weer, dus binnen blijven, En wat doe je dan? Dan speel je dat je Sassa bent, compleet met haarband en je laat je moeder een knorretje maken en vastleggen op de foto.

En je broer? Die slaapt veel, want hij is een beetje ziekjes. En als hij niet slaapt, doet hij niets liever dan knuffelen met papa of mama. Voordeel als je ziek bent: dan mag je een beetje langer opblijven en even televisie kijken.

En dan komt er goed nieuws: Ama mag waarschijnlijk eind volgende week al uit het ziekenhuis! Mama legt het aan Pien uit: "Ama mag misschien al heel snel uit het ziekenhuis."
"Hoe snel?"

"Ongeveer tien nachtjes slapen."

"Oh, dat is nog héél lang!"

Maar het goede nieuws vraagt wel om een zelfverzonnen liedje voor Ama.

Wachten op Swiep - 1

Esther, een van onze verloskundigen, heeft de theorie dat Swiep geboren zal worden als hij iets meer dan 3kg weegt. Dus niet zozeer na 40 weken, maar als de buik 'vol' is. Hij weegt nu (5 augustus) 2444g. Babies van deze termijn komen zo'n 150g per week aan, dus als de theorie klopt, nog zo'n 4 tot 5 weken te gaan... Een andere theorie is dat moeder klaar moet zijn voor het nieuwe kindje. Ik heb nog drie dingen op mijn to-do-vóór-de-geboorte-van-Swiep lijstje staan...

Cultuur in huize Vermeer

Terwijl de regering op alle vormen van kunst bezuinigd, wordt er op de Berg juist erg in geïnvesteerd. Deze keer is het ballet: Giselle. De hoofdrol wordt vertolkt door Pien Vermeer en de prins wordt zeer geloofwaardig neergezet door Jeppe Vermeer.

Dan volgt er nog een bezoekje aan een andere vorm van cultuur: de papa-kermis. En dan is het smullen geblazen.

Een warme dag

Misschien wel de warmste dag van het jaar, maar daar hebben Pien en Jeppe geen last van. Ze zingen, dansen, lezen, spelen, eten. Kortom, ze zijn gewoon zichzelf!

Ama in het ziekenhuis

Na een week op de Berg in de tuin te hebben gewerkt, kreeg Ama last van haar rug. Hoopten we eerst nog dat het een extreme vorm van spierpijn was, toen vreesden we toch voor weer een hernia. Maar de bijkomende koorts deed de huisarts toch besluiten tot een ziekenhuisopname en daar ligt ze nu.

We gingen uiteraard op bezoek. Pien had een mooie tekening gemaakt: een kindje, een papa en een mama, alledrie met blauwe ogen en alledrie onder een dakje waar regen op viel. Dat dak was het dak van het ziekenhuis. Ze werden niet nat van de regen, dankzij dat dakje.

Toen de verpleegkundige de antibioticum kwam toedienen, trokken Pien en Jeppe zich meteen terug van het bed, kropen respectievelijk bij papa en Apa op schoot en keken met grote ogen toe. Ze kregen van de verpleegkundige ieder een grote spuit waar ze 's avonds heerlijk mee gespeeld hebben in bad. De badkamer stond blank.