Pien gaat op kamp met school. Vorig jaar ging ze ook. Toen was ze nog jongste kleuter en mochten wij haar legitiem 's avonds op komen halen. Nu is ze oudste kleuter en is het de bedoeling dat ze blijft slapen. Maar ze heeft nog nooit ergens alleen gelogeerd, dus wij rekenen op een telefoontje van de juf. Dat telefoontje komt niet na het eten. Het komt ook niet als de jongens in bed liggen en het huis weer aan kant is. Het komt zelfs niet wanneer wij naar bed gaan. Het komt niet.
Op de vraag of Pien lekker geslapen heeft, antwoordt ze bevestigend. "En ik werd ook helemaal zelf wakker. Iedereen was al beneden en toen kwam Wendy mij halen." Op de foto's oogt ze nogal moe. "Ja, ik wilde terug naar bed, maar dat mócht niet!" Toch heeft ze een leuk kamp gehad!
We lopen door het stadspark waar de paden bedekt zijn met goudgele blaadjes.
Jeppe: "Hee, daar is het pad verdwijnt!"
Een stukje verder staan alleen naaldbomen en is het pad schoon.
Jeppe: "Hee, daar is het pad weer verschijnt!"
Weer een stukje verder is een deel van het pad bedekt.
Jeppe: "En daar is het pad verkleint!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten