Lang gewacht, eindelijk acht!

Pien bedenkt zelf wat ze uit wil delen: rozijntjes op de BSO en mandarijntjes met oogjes op school. Die laatste zit ze op de laatste avond dat ze zeven is zelf te maken. Ook ontwerpt, tekent, en schrijft ze zelf de uitnodigingen voor haar kinderfeestje.
Op verzoek van de jarige zingen we haar 's ochtends wakker. En nog voordat ze naar school gaat, krijgt ze haar eerste cadeautje. Ze is écht jarig!

Heel veel knappe dingen

Terwijl ze in het ziekenhuis goed voor Apa zorgen en Apa zelf heel hard hersteld, houdt Pien zijn vitale functies ook goed in de gaten. En intussen oefent Neeltje ook heel hard, zodat zij straks lekker wandelingetjes met Apa kan maken.

 

Flinn mag zijn klas naar het Teddybeer ziekenhuis. Dat is in het ziekenhuis waar Apa ook ligt. Hij neemt zijn olifantje Luna mee; die is ook al meegeweest naar Apa. Kortom, hij weet het allemaal precies: "Wij gaan bij Apa op bezoek, want die ligt in het Teddybeer ziekenhuis!"

Jeppe vraagt zich af waarom ik geen gouden trouwring heb. Ik doe het af met 'al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding'.

Jeppe: "Maar jij bent toch geen aap?! Jij hebt namelijk geen duimen aan je voeten!"

Op een maandagavond

Een lekker weekend en toen die maandagavond... Apa liet ons flink schrikken, maar gelukkig krabbelt hij langzaam maar zeker uit een diep dal omhoog. Ieder keer dat we hem zien, gaat het weer een stukje beter. De verpleging vraagt of we een overzicht kunnen maken van zijn negen kleinkinderen, zodat ze tenminste weet waar hij het over heeft als hij er vol trots over vertelt.

Pien bezoekt Edouard voor het eerst op vrijdag, maar op zondag mogen ook de jongens en Neeltje voor het eerst mee naar het ziekenhuis. Ze zijn al vroeg op. We horen ze overleggen.

Jeppe: "Zullen we onze mooiste kleren aandoen voor Apa?! Of ik weet het! Laten we allemaal dezelfde soort kleren aan doen, dan weet Apa dat we bij elkaar horen!"

Flinn wil niet mee doen, hij heeft zelf al een shirt uitgezocht: "Ik doe mijn t-shirt aan met mijn naam erop, dan weet Apa hoe ik heet!"

Neeltje laat heel duidelijk weten als ze het ergens niet mee eens is. Dan schudt ze hard van nee. Langzaamaan doet ze nou ook aan bevestiging. Je moet goed kijken, maar zo nu en dan knikt ze ook van ja.

Het eerste woordje is er ook. Ze zit op de mat en pakt een autootje op, steekt het de lucht in en zegt: "tau!"

Eind goed, al goed

Op een zondag spelen Jeppe en Neeltje op bed. Het is heel gezellig, tot Neeltje begint te huilen en niet meer op houdt. Bij het aankleden blijkt ze haar linkerarm niet te willen gebruiken. Dus die middag zitten wij met ons kleinste meisje bij de huisartsenpost. Gelukkig is er niks gebroken, hooguit wat verrekt en hoewel ze de rest van de dag voorzichtig blijft doen, hoeft er niks te gebeuren. De volgende dag doet ze weer gewoon hiep-hiep-hoera!

Flinn: "Lopen gaat echt veel langzaner dan rennen!"

Flinn krijgt via de radio iets mee van de recente gebeurtenissen in Ypenburg: " Dood! Gevonden! Wát een avontúúr!"

Ik kom thuis na een lange werkdag. Nog vóór ik mijn jas uit kan trekken, vliegt Jeppe op mij af voor een knuffel. Na die bestorming zet ik mijn tas neer en trek mijn jas uit. Jeppe kijkt op: "Oh, dát vest. Nóg een knuffel, een zachte-vest knuffel, die vind ik veel fijner dan een natte-jas knuffel!"

Flinn komt ook even kijken: "Ik heb je gemist, mama. Laat me eens kijken... Ja, je bent het echt!"

Met dit prachtig, heldere winterweer rijden wij 's ochtends met veel plezier door de weilanden. In de verte priemt de opkomende zon tussen de bomen door. Flinn: "Oh kijk! Ik zie de hóri-zon!!"

Pien leert op school met mooie hoofdletters aan elkaar schrijven. Ze wil oefenen, dus schrijft ze eerst Lonneke. Dan wil ze Edouard schrijven, maar da's natuurlijk best een lastige. "E... D... O... hoe schrijf je Edouard eigenlijk?" vraagt ze.

Flinn: "A... P... A...!"

We zitten te lunchen, zegt Flinn ineens uit het niets: "Ik geloof écht in God!" Waarop Jeppe antwoordt: "Ik ook. Maar wat ís God eigenlijk? Een mens of een geest of iets wat ik nog niet ken misschien?"

Flinn staat op en neer te springen: "Ik moet flink trainen om een groot mens te worden. Want dan kan ik bier drinken."

Hoewel hij zelf beweert bakker te zullen worden, is Flinn hard op weg een groot Socraat te worden: "Ik hou van meisjes. Mama is een meisje, dus ik hou van mama." Na de correctheid van dit argument naar volle tevredenheid te hebben bewezen, hij houdt namelijk van mama, breidt hij het argument uit naar zijn zusjes: "Ik hou van meisjes. Mama en Pien en Neeltje zijn meisjes, dus ik hou van mama en Pien en Neeltje."