Een lekker weekend en toen die maandagavond... Apa liet ons flink schrikken, maar gelukkig krabbelt hij langzaam maar zeker uit een diep dal omhoog. Ieder keer dat we hem zien, gaat het weer een stukje beter. De verpleging vraagt of we een overzicht kunnen maken van zijn negen kleinkinderen, zodat ze tenminste weet waar hij het over heeft als hij er vol trots over vertelt.
Pien bezoekt Edouard voor het eerst op vrijdag, maar op zondag mogen ook de jongens en Neeltje voor het eerst mee naar het ziekenhuis. Ze zijn al vroeg op. We horen ze overleggen.
Jeppe: "Zullen we onze mooiste kleren aandoen voor Apa?! Of ik weet het! Laten we allemaal dezelfde soort kleren aan doen, dan weet Apa dat we bij elkaar horen!"
Flinn wil niet mee doen, hij heeft zelf al een shirt uitgezocht: "Ik doe mijn t-shirt aan met mijn naam erop, dan weet Apa hoe ik heet!"
Neeltje laat heel duidelijk weten als ze het ergens niet mee eens is. Dan schudt ze hard van nee. Langzaamaan doet ze nou ook aan bevestiging. Je moet goed kijken, maar zo nu en dan knikt ze ook van ja.
Het eerste woordje is er ook. Ze zit op de mat en pakt een autootje op, steekt het de lucht in en zegt: "tau!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten