Neeltje begint te praten. Regelmatig krijgen we een opsomming: "Papa thuis, mama thuis, Tien (Pien) thuis, Pehpah (Jeppe) thuis, Tin (Flinn) thuis, Nenna (Fenna) thuis."
Ze heeft de neiging om, in navolging van haar broers en zus, alle woorden met een t te beginnen. Zo heeft ze het liefste taas op haar brood, auto's zijn tietaa, vliegtuigen worden aangeduid met tuitui, een tiets is een fiets. Uitzonderingen op de regel zijn wahwah (hondje), baubau (poes), noene (schoenen) en kájá (kraai/kraaien).
Ze spreekt ook al een aardig woordje dialect. Achterop de fiets kijkt ze haar ogen uit en roept constant: "Tiet! Tiet!" (Kiek! Kiek! ~ Kijk! Kijk!).
Dankzij haar taalontwikkeling, gaat communiceren nu een stuk gemakkelijker. We hebben hele gesprekken:
"Neeltje, ga je mee naar de bibliotheek?"
Knikt.
"Ga je interessante boeken uitzoeken?"
Knikt.
"Over de relativiteitstheorie en de oorzaken van het traag economisch herstel na financiële crisis?"
Knikt.
"Je hebt geen idee waar ik het over heb, hè?!"
Grijnst: "Nee!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten