Eten!

Jeppe doet het zonder moeite. Pien heeft zo nu en dan wat aanmoediging nodig, behalve wanneer het spaghetti betreft. En Flinn die moet het allemaal nog leren. En na het eten, ligt hij uit te buiken op de bank.

Vrolijk kerstfeest!

Op kerstochtend worden we verblijd met een prachtige voorstelling van Pien, tussen de schuifdeuren. En na dit festijn brengen Pien en Jeppe op geheel eigen wijze kerstkaartjes rond in de buurt.

Jeppe in het ziekenhuis

Jeppe kampt al zijn hele leventje met een moeizame stoelgang. Na verschillende adviezen van verschillende deskundigen te hebben geprobeerd, zonder enig resultaat, worden we eindelijk doorverwezen naar een kinderarts. Op 23 december mag Jeppe op bezoek in het ziekenhuis in Sittard - Pien blijft lekker thuis bij Ama.

Na een uitgebreide anamnese wordt er besloten tot dagopname voor het zetten van een hoog klysma. Jeppe mocht meteen naar de kinderafdeling. Daar kreeg hij een eigen kamertje met een mooi hoog bed én een televisie! Er moest wat bloed afgenomen worden. Dat onderging hij zonder een kik te geven. Hij werd beloond met een mooie grote Mickey Mouse pleister. Ook het klysma zetten ging zonder problemen. De ellende begon pas toen het klysma na een klein uurtje goed begon te werken. Hij kreeg flinke buikkrampen, maar wilde (of durfde?) niet toegeven aan de aandrang. Huilen en gapen tegelijk, liggen en toch liever zitten - hij kon zijn draai niet vinden. Hij vond troost bij zijn dekentje, dat we meegenomen hadden. Maar toen moest hij overgeven, over zijn dekentje en zijn moeder heen... Gelukkig had hij van de verpleegkundige een mooie, zwarte beer gekregen, net zo zacht als zijn dekentje en dus ook heel troostrijk. Tot hij ook daar overheen spuugde... Na een ellendig half uur, zowel voor Jeppe als voor papa en mama, was daar eindelijk de 'bevalling'. De aanwezige verpleegkundigen riepen opgelucht 'ja!', papa en mama riepen opgelucht 'JAAA!' en Jeppe verzuchtte opgelucht 'jah...'. En toen mochten we naar huis. Eenmaal thuis, schoongedoucht en met de pyjama aan, zat er een trillend vaatdoekje op de bank dat liefdevol werd voorgelezen door Pien.

Nu zijn we in afwachting van de resultaten van de bloedtest en eventuele vervolgbehandelingen. En Jeppe voelt zich intussen prima!

Ziekenboeg De Berg

Er heerst buikgriep op het kinderdagverblijf, uitgerekend op het moment dat Flinn een ochtend gaat oefenen. Hij komt dan ook besmet weer naar huis. Hij spuugt er hele voedingen uit en poept vele luiers vol, maar lijkt er verder niet zoveel last van te hebben.

De volgende patiënt is Pien. Zij is net zo bedreven in het overgeven als haar vader: alles eruit en weer kiplekker! Dat doet ze twee keer en dan heeft ze een hele dag koorts en slaapt op verschillende schoten. Ze moet een dagje thuisblijven om weer helemaal op te knappen. Schoolziek, want nadat papa en Jeppe vertrokken zijn, kruipt ze van de bank. "Ik ben weer beter, mam, mag ik gaan spelen?" Ze voelt zich zelfs goed genoeg om de kamer te dweilen!

En dan wordt Jeppe geveld. Hij hangt lethargisch op de bank. Wij zitten erbij om hem in de gaten te houden en zo nu en dan een emmer onder zijn mond te houden. Pien maakt dankbaar gebruik van ons tijdelijk sedentair bestaan en speelt trein. Wij zijn de passagiers, zij is de machinist én de conducteur. Als de conducteur langs komt om kaartjes te knippen, maakt ze even een praatje met de reizigers.

"Oh, wat een lieve kleine baby heb je daar! Hoe heet die?"

"Dat is Flinn, mevrouw de conducteur."

"Oh, en hoe heten de andere kinderen?"

"Pien en Jeppe, mevrouw."

"Oh, en hoe heet jij?"

"Ik ben Lonneke, mevrouw."

Links naast me klinkt het zieke, zwakke stemmetje van Jeppe: "Nee, máma!"

Paarden

We fietsen langs de manege op de hoek. Ik vraag Pien of ze later ook wil paardrijden.

"Ja, als ik groot ben. Dan ben ik al zestien!"

Wetende dat Pien op dit moment niet dol is op paarden en er liever ver bij uit de buurt blijft, waarschuw ik haar: "Als je wil paardrijden, komen ze wel heel dichtbij, hoor!"

"Dat geeft niet, hoor, want dan ga jij ook paardrijden, hè mama?!"

"Nou nee, mama hoeft niet zo nodig op een paard."

"Oh oké, dan mag jij wel op een koe!"

Oh denneboom

Voor het eerst een échte kerstboom in huis. Een kindermaatje, compleet met kluit, met de bedoeling dat de boom de komende jaren met de kinderen mee groeit. Het is even wachten tot mama de lichtjes in de boom heeft gehangen en dan mogen ze los. Het resultaat mag er wezen!

Die goeie, ouwe tijd

In haar Utrechter jaren zong moeder in het smartlappenkoor Nooit Meer Eenzaam. Hoewel er van concerten bijwonen in de afgelopen zes jaren nooit iets kwam, omdat er altijd wel iemand hoogzwanger of pasgeboren was, bleven we toch op afstand grote fans. Tot de dag kwam dat de dirigente aankondigde voor twee jaar in Singapore te gaan wonen en dat vertrek met een passend afscheidsconcert te willen vieren. De hele familie Vermeer klom in de auto en reed in twee uur tijd naar Utrecht, alwaar moeder tijdens het concert tot haar verbazing nog steeds alle liedjes woord voor woord mee kon zingen. Pien keek haar ogen uit, Jeppe danste er op los en Flinn was vrijwel de hele dag wakker zodat hij alles in zich op kon nemen.
Het bleef nog lang onrustig, zowel in de auto als weer thuis op de Berg. Steeds weer begon iemand over de leuke dag. Flinn had vooral van de vele klanken genoten en Jeppe vond alle "ziek moooooi". Mama leefde helemaal op bij de gedachte aan het liedje Laat me alleen en papa had erg genoten van De bolide. Op de vraag aan Pien wat zij het mooist vond, antwoordde ze: "De jurken!"

Handig!

Voor tijdens een grote familiereünie, voor wanneer ze voor het eerst naar school gaan en zich niet steeds willen voorstellen of gewoon voor thuis, zodat we ze gemakkelijk uit elkaar kunnen houden.

Het proberen waard

Sinterklaas ligt alweer lang en breed in zijn zwembroek in de Spaanse zon, maar Pien probeert het toch maar: "Sinterklaas is dól op kinderen die hun schoentje zetten, hè mama?! Ik ben dól op mijn schoentje zetten!"

Dank u, Sinterklaasje!

Sinterklaas is al naar Spanje. Maar er is nog een Achterblijf-Piet in Nederland. Dus we zetten op 6 december nog één keer ons schoentje. Pien doet er voor de zekerheid ook nog even een verlanglijstje in. En ja hoor, de Achterblijf-Piet heeft de schoenen gevonden! Dus op 7 december is het groot feest op de Berg. Boekjes voor Flinn, een dvd en een boek met Grote Auto's voor Jeppe en laarzen en een pop met echt haar voor Pien. De pop krijgt meteen een naam: Isabella, of Bella.

Voor poppen zorgen kunnen ze allebei heel goed. Pien legt ze allemaal in bed en stopt ze toe, Jeppe geeft ze te drinken.

Tijdens de intocht van Sinterklaas in Geulle lopen er uiteraard wat Pieten rond met zakken vol snoepgoed. Vele kinderen uit het dorp staan paraat met Hema-, Kruidvat- en Etos-zakjes. Zodra er een Piet in de buurt komt, houden ze hun zak op, zodat er handen vol pepernoten ingegooid kunnen worden.

Jeppe zit in de kinderwagen. Apa manoeuvreert hem in het zicht van een Piet. Piet doet een flinke graai in zijn zak en houdt Jeppe twee grote handen vol lekkers voor. Jeppe kijkt even en pikt er dan heel tevreden één pepernoot uit.

Pien en Jeppe spelen vadertje en moedertje. Papa Jeppe doet niet alles naar wens van mama Pien. "Nee, doe maar niet. Jij weet nog niet alles, hè papa?!"

Pien heeft zelf koekjes en pepernoten gebakken. Ze biedt er nog eentje aan: "Jeppe, wil jij nog een poperneet?"

Engineer in de dop

Jeppe bouwt trein emplacementen bij het leven. De NS is er niks bij! De logistiek is niet per se handig: hij bouwt de rails in de voorkamer, de voorraad bouwstenen ligt in de achterkamer. Hij loopt heen en weer en haalt een bouwonderdeel per keer. En dan zit er ook nog een moeder met zo'n vervelende camera, terwijl hij helemaal niet op de foto wil. Maar daar weet hij wel wat op: heel hard NEE roepen.

's Ochtends vroeg, Pien kleedt zich aan, Flinn ligt een beetje te mopperen.

Pien: "Ik zal opschieten."

Flinn moppert door.

Pien: "Flinn houdt niet zo van schieten."

Het avondeten bestaat uit een zelfgebakken notenbrood. Pien zit nog niet aan tafel, ze speelt liever door.

"Pien, wil je ook een plak brood?"

"Nee, ik lust geen plakbrood!"

Jarig Jepje

Jeppes tweede verjaardag werd uitgesmeerd over 4 dagen en 3 locaties. Het begon op 28 november thuis, waar hij wakker gezongen werd. Er volgde een bescheiden feestavondje met een cadeautje en een taartje op de Laan. Om vervolgens nog eens het weekend door te feesten in Oldemarkt. En dan te bedenken dat de Sint ook nog in het land is en zo nu en dan een gulle hand pepernoten in de schoenen stopt. Tsja, als ze zo mooi zingen en dansen, kan hij dat toch niet negeren!