Jeppe kampt al zijn hele leventje met een moeizame stoelgang. Na verschillende adviezen van verschillende deskundigen te hebben geprobeerd, zonder enig resultaat, worden we eindelijk doorverwezen naar een kinderarts. Op 23 december mag Jeppe op bezoek in het ziekenhuis in Sittard - Pien blijft lekker thuis bij Ama.
Na een uitgebreide anamnese wordt er besloten tot dagopname voor het zetten van een hoog klysma. Jeppe mocht meteen naar de kinderafdeling. Daar kreeg hij een eigen kamertje met een mooi hoog bed én een televisie! Er moest wat bloed afgenomen worden. Dat onderging hij zonder een kik te geven. Hij werd beloond met een mooie grote Mickey Mouse pleister. Ook het klysma zetten ging zonder problemen. De ellende begon pas toen het klysma na een klein uurtje goed begon te werken. Hij kreeg flinke buikkrampen, maar wilde (of durfde?) niet toegeven aan de aandrang. Huilen en gapen tegelijk, liggen en toch liever zitten - hij kon zijn draai niet vinden. Hij vond troost bij zijn dekentje, dat we meegenomen hadden. Maar toen moest hij overgeven, over zijn dekentje en zijn moeder heen... Gelukkig had hij van de verpleegkundige een mooie, zwarte beer gekregen, net zo zacht als zijn dekentje en dus ook heel troostrijk. Tot hij ook daar overheen spuugde... Na een ellendig half uur, zowel voor Jeppe als voor papa en mama, was daar eindelijk de 'bevalling'. De aanwezige verpleegkundigen riepen opgelucht 'ja!', papa en mama riepen opgelucht 'JAAA!' en Jeppe verzuchtte opgelucht 'jah...'. En toen mochten we naar huis. Eenmaal thuis, schoongedoucht en met de pyjama aan, zat er een trillend vaatdoekje op de bank dat liefdevol werd voorgelezen door Pien.
Nu zijn we in afwachting van de resultaten van de bloedtest en eventuele vervolgbehandelingen. En Jeppe voelt zich intussen prima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten