Eten!

Jeppe doet het zonder moeite. Pien heeft zo nu en dan wat aanmoediging nodig, behalve wanneer het spaghetti betreft. En Flinn die moet het allemaal nog leren. En na het eten, ligt hij uit te buiken op de bank.

Vrolijk kerstfeest!

Op kerstochtend worden we verblijd met een prachtige voorstelling van Pien, tussen de schuifdeuren. En na dit festijn brengen Pien en Jeppe op geheel eigen wijze kerstkaartjes rond in de buurt.

Jeppe in het ziekenhuis

Jeppe kampt al zijn hele leventje met een moeizame stoelgang. Na verschillende adviezen van verschillende deskundigen te hebben geprobeerd, zonder enig resultaat, worden we eindelijk doorverwezen naar een kinderarts. Op 23 december mag Jeppe op bezoek in het ziekenhuis in Sittard - Pien blijft lekker thuis bij Ama.

Na een uitgebreide anamnese wordt er besloten tot dagopname voor het zetten van een hoog klysma. Jeppe mocht meteen naar de kinderafdeling. Daar kreeg hij een eigen kamertje met een mooi hoog bed én een televisie! Er moest wat bloed afgenomen worden. Dat onderging hij zonder een kik te geven. Hij werd beloond met een mooie grote Mickey Mouse pleister. Ook het klysma zetten ging zonder problemen. De ellende begon pas toen het klysma na een klein uurtje goed begon te werken. Hij kreeg flinke buikkrampen, maar wilde (of durfde?) niet toegeven aan de aandrang. Huilen en gapen tegelijk, liggen en toch liever zitten - hij kon zijn draai niet vinden. Hij vond troost bij zijn dekentje, dat we meegenomen hadden. Maar toen moest hij overgeven, over zijn dekentje en zijn moeder heen... Gelukkig had hij van de verpleegkundige een mooie, zwarte beer gekregen, net zo zacht als zijn dekentje en dus ook heel troostrijk. Tot hij ook daar overheen spuugde... Na een ellendig half uur, zowel voor Jeppe als voor papa en mama, was daar eindelijk de 'bevalling'. De aanwezige verpleegkundigen riepen opgelucht 'ja!', papa en mama riepen opgelucht 'JAAA!' en Jeppe verzuchtte opgelucht 'jah...'. En toen mochten we naar huis. Eenmaal thuis, schoongedoucht en met de pyjama aan, zat er een trillend vaatdoekje op de bank dat liefdevol werd voorgelezen door Pien.

Nu zijn we in afwachting van de resultaten van de bloedtest en eventuele vervolgbehandelingen. En Jeppe voelt zich intussen prima!

Ziekenboeg De Berg

Er heerst buikgriep op het kinderdagverblijf, uitgerekend op het moment dat Flinn een ochtend gaat oefenen. Hij komt dan ook besmet weer naar huis. Hij spuugt er hele voedingen uit en poept vele luiers vol, maar lijkt er verder niet zoveel last van te hebben.

De volgende patiënt is Pien. Zij is net zo bedreven in het overgeven als haar vader: alles eruit en weer kiplekker! Dat doet ze twee keer en dan heeft ze een hele dag koorts en slaapt op verschillende schoten. Ze moet een dagje thuisblijven om weer helemaal op te knappen. Schoolziek, want nadat papa en Jeppe vertrokken zijn, kruipt ze van de bank. "Ik ben weer beter, mam, mag ik gaan spelen?" Ze voelt zich zelfs goed genoeg om de kamer te dweilen!

En dan wordt Jeppe geveld. Hij hangt lethargisch op de bank. Wij zitten erbij om hem in de gaten te houden en zo nu en dan een emmer onder zijn mond te houden. Pien maakt dankbaar gebruik van ons tijdelijk sedentair bestaan en speelt trein. Wij zijn de passagiers, zij is de machinist én de conducteur. Als de conducteur langs komt om kaartjes te knippen, maakt ze even een praatje met de reizigers.

"Oh, wat een lieve kleine baby heb je daar! Hoe heet die?"

"Dat is Flinn, mevrouw de conducteur."

"Oh, en hoe heten de andere kinderen?"

"Pien en Jeppe, mevrouw."

"Oh, en hoe heet jij?"

"Ik ben Lonneke, mevrouw."

Links naast me klinkt het zieke, zwakke stemmetje van Jeppe: "Nee, máma!"

Paarden

We fietsen langs de manege op de hoek. Ik vraag Pien of ze later ook wil paardrijden.

"Ja, als ik groot ben. Dan ben ik al zestien!"

Wetende dat Pien op dit moment niet dol is op paarden en er liever ver bij uit de buurt blijft, waarschuw ik haar: "Als je wil paardrijden, komen ze wel heel dichtbij, hoor!"

"Dat geeft niet, hoor, want dan ga jij ook paardrijden, hè mama?!"

"Nou nee, mama hoeft niet zo nodig op een paard."

"Oh oké, dan mag jij wel op een koe!"

Oh denneboom

Voor het eerst een échte kerstboom in huis. Een kindermaatje, compleet met kluit, met de bedoeling dat de boom de komende jaren met de kinderen mee groeit. Het is even wachten tot mama de lichtjes in de boom heeft gehangen en dan mogen ze los. Het resultaat mag er wezen!

Die goeie, ouwe tijd

In haar Utrechter jaren zong moeder in het smartlappenkoor Nooit Meer Eenzaam. Hoewel er van concerten bijwonen in de afgelopen zes jaren nooit iets kwam, omdat er altijd wel iemand hoogzwanger of pasgeboren was, bleven we toch op afstand grote fans. Tot de dag kwam dat de dirigente aankondigde voor twee jaar in Singapore te gaan wonen en dat vertrek met een passend afscheidsconcert te willen vieren. De hele familie Vermeer klom in de auto en reed in twee uur tijd naar Utrecht, alwaar moeder tijdens het concert tot haar verbazing nog steeds alle liedjes woord voor woord mee kon zingen. Pien keek haar ogen uit, Jeppe danste er op los en Flinn was vrijwel de hele dag wakker zodat hij alles in zich op kon nemen.
Het bleef nog lang onrustig, zowel in de auto als weer thuis op de Berg. Steeds weer begon iemand over de leuke dag. Flinn had vooral van de vele klanken genoten en Jeppe vond alle "ziek moooooi". Mama leefde helemaal op bij de gedachte aan het liedje Laat me alleen en papa had erg genoten van De bolide. Op de vraag aan Pien wat zij het mooist vond, antwoordde ze: "De jurken!"

Handig!

Voor tijdens een grote familiereünie, voor wanneer ze voor het eerst naar school gaan en zich niet steeds willen voorstellen of gewoon voor thuis, zodat we ze gemakkelijk uit elkaar kunnen houden.

Het proberen waard

Sinterklaas ligt alweer lang en breed in zijn zwembroek in de Spaanse zon, maar Pien probeert het toch maar: "Sinterklaas is dól op kinderen die hun schoentje zetten, hè mama?! Ik ben dól op mijn schoentje zetten!"

Dank u, Sinterklaasje!

Sinterklaas is al naar Spanje. Maar er is nog een Achterblijf-Piet in Nederland. Dus we zetten op 6 december nog één keer ons schoentje. Pien doet er voor de zekerheid ook nog even een verlanglijstje in. En ja hoor, de Achterblijf-Piet heeft de schoenen gevonden! Dus op 7 december is het groot feest op de Berg. Boekjes voor Flinn, een dvd en een boek met Grote Auto's voor Jeppe en laarzen en een pop met echt haar voor Pien. De pop krijgt meteen een naam: Isabella, of Bella.

Voor poppen zorgen kunnen ze allebei heel goed. Pien legt ze allemaal in bed en stopt ze toe, Jeppe geeft ze te drinken.

Tijdens de intocht van Sinterklaas in Geulle lopen er uiteraard wat Pieten rond met zakken vol snoepgoed. Vele kinderen uit het dorp staan paraat met Hema-, Kruidvat- en Etos-zakjes. Zodra er een Piet in de buurt komt, houden ze hun zak op, zodat er handen vol pepernoten ingegooid kunnen worden.

Jeppe zit in de kinderwagen. Apa manoeuvreert hem in het zicht van een Piet. Piet doet een flinke graai in zijn zak en houdt Jeppe twee grote handen vol lekkers voor. Jeppe kijkt even en pikt er dan heel tevreden één pepernoot uit.

Pien en Jeppe spelen vadertje en moedertje. Papa Jeppe doet niet alles naar wens van mama Pien. "Nee, doe maar niet. Jij weet nog niet alles, hè papa?!"

Pien heeft zelf koekjes en pepernoten gebakken. Ze biedt er nog eentje aan: "Jeppe, wil jij nog een poperneet?"

Engineer in de dop

Jeppe bouwt trein emplacementen bij het leven. De NS is er niks bij! De logistiek is niet per se handig: hij bouwt de rails in de voorkamer, de voorraad bouwstenen ligt in de achterkamer. Hij loopt heen en weer en haalt een bouwonderdeel per keer. En dan zit er ook nog een moeder met zo'n vervelende camera, terwijl hij helemaal niet op de foto wil. Maar daar weet hij wel wat op: heel hard NEE roepen.

's Ochtends vroeg, Pien kleedt zich aan, Flinn ligt een beetje te mopperen.

Pien: "Ik zal opschieten."

Flinn moppert door.

Pien: "Flinn houdt niet zo van schieten."

Het avondeten bestaat uit een zelfgebakken notenbrood. Pien zit nog niet aan tafel, ze speelt liever door.

"Pien, wil je ook een plak brood?"

"Nee, ik lust geen plakbrood!"

Jarig Jepje

Jeppes tweede verjaardag werd uitgesmeerd over 4 dagen en 3 locaties. Het begon op 28 november thuis, waar hij wakker gezongen werd. Er volgde een bescheiden feestavondje met een cadeautje en een taartje op de Laan. Om vervolgens nog eens het weekend door te feesten in Oldemarkt. En dan te bedenken dat de Sint ook nog in het land is en zo nu en dan een gulle hand pepernoten in de schoenen stopt. Tsja, als ze zo mooi zingen en dansen, kan hij dat toch niet negeren!

Sinterklaas wil koekjes

Omdat Sinterklaas bij zijn aankomst in Geulle graag lekkere koekjes wilde eten, gaf hij Pien alvast een bak-setje in haar schoen. Nadat we ons ervan verzekerd hadden dat de goedheiligman veilig voet aan Geulse wal had gezet, gingen we dus aan de slag. Pien kneedde, rolde, stak figuurtjes uit, legde twee bakplaten vol en toen ze eenmaal door had dat je wat bloem moet strooien als het deeg plakt, vroeg ze om de haverklap: "Ik moet ook nog wat bloemkool, hè mama?!"

We bakten koekjes tot het deeg op was. En toen aten we ze op. Nou ja, niet allemaal - er is nog een flinke koektrommel vol.

Dank u Sinterklaasje

Ze zijn heel lief geweest, dus kwam hij langs. Er stonden vier schoentjes en een slofje en de volgende ochtend waren alle schoentjes gevuld. Nou ja, alle op eentje na. Het pakje voor Pien was zo groot, dan Piet haar schoen maar óp het cadeau had gezet, in plaats van het cadeau in haar schoen te doen. Dat leidde bijna tot traantjes... Maar gelukkig is het verdriet snel vergeten als het uitpaktijd is!

Raadplaatje

Welke oogjes van wie?

Groots avontuur

Al weken heeft Pien het erover en ook Jeppe is geïnteresseerd: een reisje met de trein. Op vrijdag 15 november is het eindelijk zover. Eerst met de bus naar het station, dan met de intercity - een dubbeldekker en Pien wil beneden zitten - naar Roermond, daar een lunchhapje bij de Hema, dan met de stoptrein weer terug naar Maastricht en met de bus weer naar huis. Pien geniet, al is ze voornamelijk bezig met Victor, de beer die ook mee mocht. Flinn slaapt op de heenweg, maar is op de terugweg klaarwakker. Zeer tevreden, behalve als de trein stil staat, dan begint hij te mopperen. Jeppe heeft geen tijd om te slapen. Hij kijkt zijn ogen uit en benoemt alles wat hij langs ziet komen: "Oeh, mooi! Auto! Huis! Huis! Huis! Auto! Auto! Groete auto! Tein! Auto! Oeh, mooooooi!!"

Feest-tijd

Als papa moet werken, mogen Pien en Jeppe ontbijten op de bank voor de televisie. Pien snapt dat heel goed. Als Jeppe vraagt "papa nou?" en mama antwoordt "papa is werken zodat wij weer kunnen eten", mompelt Pien "ja, op de bank".

Pien speelt met twee beren. Het zijn haar kinderen en ze zijn vier en vijf jaar. En hoeveel jaar is de mama? "Dert-en-netetig."

Pien ziet op tv een reclame voor pizza met zalm en tonijn. "Huh? Pizza met ballen en konijn??"

Het is ook erg ingewikkeld: Sinterklaas, Sint Nicolaas. Pien maakt er eenvoudig 'Sintercolaas' van.

Pien doet iets raars. Wij hebben commentaar: "dommerikje!" Pien, die inmiddels met Ama in een andere kamer is: "Nee, ik ben geen dommerikje, hè? Ik ben gewoon een gekkie!"

Apa en Ama zijn 40 jaar getrouwd. Pien maakt samen met papa een mooi cadeau. Met de tong uit haar mond kleurt ze alles netjes in en schrijft haar naam eronder.

Gezonde jongens

Na het eten roept Jeppe heel hard "JIJN". Hij blijft het herhalen: "Jijn, jijn, jijn, jijhijn!" Gelukkig wijst hij erbij naar de fruitmand. Hij wil een mandarijn.

Flinn geniet intussen van zijn eten. Hij kan nog niet praten. Hoe wij dan toch weten dat hij geniet? Hij wrijft zijn voetjes vergenoegd over elkaar. Precies zoals zijn moeder en broer dat ook deden.

Pien de bouwer

Pien bouwt haar eerste hut: een wasmand, een fauteuil, een hocker, een kussen, een deken en heel veel poppen, beren, auto's en een appel - perfecte ingrediënten voor een heel gezellig huisje!

Grote zus

Pien is een geweldige hulp in huis. Ze stofzuigt, wast af, pelt haar eigen mandarijntjes en kleedt zichzelf aan. Op zondagmorgen, ze heeft zichzelf net vakkundig aangekleed, kondigt Pien aan dat ze Jeppe even gaat helpen. Vanuit Jeppes slaapkamer klinken allerlei geluiden: "Doe maar even je voet omhoog. Ga maar even zitten. Nee, andersom. Och och, het t-shirt deed je even een beetje pijn, hè? Het is nou weer over, hoor." Als het stil wordt, gaan we een kijkje nemen. Jeppe zit, aangekleed en wel met zijn schoenen aan in bed. Hij moet alleen nog een schone luier aan...

Pien zingt uit volle borst:

het regent, het zegent

de pannetjes worden nat

er kwamen twee boerinnetjes

die vielen op hun kindertjes...

Entertainment

Wij vermaken ons nog steeds prima!

Pien heeft een spraakgebrekje. Ieder woord dat met 'tr' start, begint zij uit met 'k': krap, krui, krein, kranen, kralala. Jeppe heeft eveneens een spraakgebrekje. Iedere 'k', spreekt hij uit als 't': taas, tus, tijt 'ns.

Jeppe gaat altijd zonder mopperen naar bed, behalve deze ene keer. Hij wil niet gaan slapen. Peter vraagt hem wat er is. "Wil je nog iets, Jeppe?"

"Mama, tuuhuus!" (kus)

's Avonds komen er twee vrienden eten, Wilfred en Michael. Pien vindt het wel erg lang duren voordat ze er zijn. Dus pakt ze haar (speelgoed)telefoon en belt vast.

"Hallo? Ja, Alfred, wanneer kom je nou?"

Ik mompel vanachter mijn krant: "Hij heeft Wilfred." Waarop Pien antwoordt: "Nee, Wilfred is jouw vriend. Míjn vriend heet Alfred."

We zijn druk bezig een gordijnrails op te hangen. Ik sta op de keukentrap, terwijl Peter op de vensterbank geklommen is. We werken onhandig, boven ons hoofd, boven onze macht. Jeppe komt de kamer in gelopen, met in iedere hand een autootje. Hij bekijkt het tafereel en vraagt: "Helluppuh??"

Sportief!

We doen actief en sportief. Pien en Jeppe balletten, waarbij Pien altijd behulpzaam is en Jeppe zelfs bereid zijn auto even weg te leggen. Flinn kijkt sport. En wandelen doet Flinn ook graag, maar dan wel lekker warm ingepakt!

6 weken

Geheel volgens het boekje: Flinn is 6 weken oud en lacht!

Af en toe gaan pa en moe...

... met ons naar de speeltuin toe. Maar in dit geval gaan Apa en Ama met ze naar de speeltuin toe. Het is de laatste dag dat de speeltuin open is en er is geen kind! Dus alle schommels, glijbanen, hiephappen, fietsen en auto's zijn voor Pien en Jeppe. En ze genieten!

Bezoek

Het is feestje na feestje: De kraamvisitie vertrekt, Nico komt aan. Dat betekent boekjes lezen, schommelen en de kleine broer laten zien.

Een dag op de Berg

We beginnen met een ontbijtje. Dan krijgen we een optreden van zangeres Pien, bezoeken Pien en Jeppe een concert en verzorgen ze hun kinderen. En vervolgens staan we perplex als Pien haar grootste angst overwint en 'm zelfs ter hand neemt!

9 oktober

Nichtje Femke is jarig: Proficiat Femke! En op deze heuglijke dag werd Pien wakker met een droge luier! Met deze knappe prestatie had ze natuurlijk wel een heel bijzondere sticker verdiend!

En toen kregen we ook nog eens buitenlands bezoek: Margriet, oftewel Oma4, kwam helemaal uit Frankrijk om naar Flinn, het huis en de tuin te kijken. En ze had een prachtig, zelfgemaakt cadeautje bij zich. Pien liet het de rest van de dag niet meer los en nam het zelfs mee naar bed. Nogmaals dankjewel Margriet!

Weer een project

De tijd vliegt! Flinn is alweer 4 weken oud. En wij zijn alweer bezig met nieuwe, grote projecten. We nemen nu de tuin onderhanden, zodat die in de winter kan bijkomen en we in het voorjaar echt aan de slag kunnen. Pien draagt haar steentje bij door niet in de weg te lopen maar lekker op de schommel te zitten. En Jeppe houdt toezicht op het werk en pikt zo nu en dan een schommeltje mee.

Tijdverdrijf

Hoewel het prachtig weer is, wil Pien toch heel graag televisie kijken. Ze heeft ontdekt dat er in huis een aantal dvd's aanwezig is met daarop filmpjes van mama in het smartlappenkoor Nooit Meer Eenzaam uit Utrecht. Ze kan er geen genoeg van krijgen: "Lonneke, ik wil graag mama zien op tv!"

Op zondag krijgen we Amerikaans kraambezoek. Pien is goed voorbereid; ze spreekt al een aardig woordje Engels. En Flinn krijgt een mooi kado. Eentje waar Jeppe ook nog wel wat mee kan.

Twee weken Flinn

Als Flinn een week en 6 dagen oud is, ontmoet hij zijn nichtjes, oom en tante uit Den Andel. Hij reist ervoor van de Berg naar de Laan, een reis die hij op zijn tweede levensdag andersom heeft gemaakt. De eerste reis met z'n vijven in de auto.

De volgende dag komt de familie Den Andel op weg naar het noorden nog even langs op de Berg. Ze brengen een cadeautje mee en eten een beschuitje met muisjes.

Actie!

Pien, nadenkend: "Mama, jouw baby is nou toch uit jouw buik?"
"Ja Pien, dat klopt."
"Maar ik zie nog alsteeds een dikke buik!"
Dus tijd voor actie! Een wandelingetje met Flinn, een regenachtig middagje klusjes in de tuin en een haren-knip-momentje waar niet iedereen helemaal achter staat...

Verweekdag

Flinn is één week oud. Dat vraagt om een feestje, een badfeestje. Pien helpt op alle mogelijke manieren mee: ze draagt de flesjes badolie en haarlotion naar de badplaats, wast Flinns voetjes, kamt zijn haren. Jeppe helpt ook: hij vindt een bakje water en wast zijn eigen haar. Na het bad ziet Flinn er picobello uit in zijn zondagse pak met een door Oma gebreide trui.

Terwijl papa, mama en Flinn even slaap inhalen na de onderbroken nachten, wandelen Pien en Jeppe een rondje met Mariel, de kraamhulp. Als wij wakker worden, staat er een kadootje op ons te wachten. Pien en Jeppe nemen met een dikke knuffel afscheid van Mariel, de kraamweek zit er bijna op. En dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Knuffelen met Flinn, een rondje fietsen, slapen.

Wij voorspellen een grote toekomst voor Flinn. Hij wordt vast Minister President. Hij heeft in ieder geval een oor voor Nederland...

Mama Pien

We hebben niet één, maar twee moeders in huis. Pien is een hele goede poppenmoeder. Ze wikkelt haar baby in, knuffelt ermee, troost haar door een pink in haar mondje te stoppen. Nog even en we kunnen niet alleen de poppen, maar ook Flinn aan haar goede zorgen overlaten.

Flinn doet het intussen geweldig. Na wat slapeloze nachten gunt hij ons vanaf dag 4 de rust die we zo hard nodig hebben tijdens de nachtelijke voedingen door. Hij heeft inmiddels zijn eerste prik achter de rug, de hielprik, en zijn eerste gehoortest. Oordeel: geslaagd!

Ook qua gewicht doet hij het helemaal geweldig. Hij zit, overigens net als zijn zus en broer, binnen een week alweer op zijn geboortegewicht. Normaal rekent men daar twee weken voor.

Jeppe gaat intussen gewoon zijn gangetje. Hij leest boekjes of laat zich voorlezen door zijn zus of papa, hij wandelt met zijn kaka door de kamer, rijdt een rondje op zijn auto en komt regelmatig een kijkje nemen bij Flinn.

Mooie plaatjes

Gewoon omdat we zoveel mooie plaatjes schieten een hele serie achter elkaar. De foto hieronder: zomaar een nacht uit het leven van een drie dagen oude baby (en zijn papa).

Zomaar een dag uit het leven van Flinn

Deze dag wordt Flinn verwend met kusjes van Pien, aandacht van broer en zus, een allereerste badsessie en een karakteristieke pose van papa.

Daar issie dan!

Terwijl Pien en Jeppe lekker lagen te slapen, werd, na een bevallingsduur van 2,5 uur, op 8 september om 4:24u Flinn geboren. Eindelijk! Toen Pien wakker werd en het goede nieuws van Ama en Apa te horen kreeg, was ze in eerste instantie wat aarzelend, maar kwam, na wat aanmoediging, toch snel kijken. Even was er verwarring: "Pien, dit is Swiep en hij heet Flinn." Stilte. "En nou heb jij nóg een baby in je buik, hè mama, en die komt straks en die heet Swiep." Maar al snel was Flinn, zowel de naam als het kindje, volledig geaccepteerd. Nou moeten alleen papa en mama nog even wennen; we noemen hem nog vaak Swiep en worden dan verbeterd door Pien: "Hij heet Flinn!"

Ook Jeppe vond het allemaal prachtig: "Bippie!" Even kijken, even aanraken en toen snel naar beneden om met zijn auto's te spelen.

Clock is ticking

Jeppe kwam met 38 weken en 2 dagen ter wereld. Pien hield het na 40 weken en 4 dagen voor gezien in de buik. Swiep gaat het record breken...

In de tuin

Pien helpt Ama in de tuin met het afknippen van de uitgebloeide lavendelbloemen. Van de oogst maken we een heerlijk ruikend kussentje voor op Piens kamer. Het hele huis ruikt die avond naar lavendel.

Pien en kikker en de vlieger die niet op ging

Grote weersverschillen in het land: een grijs, nagenoeg windstil weekend in het zuiden van het land, blauwe luchten, een heerlijk zonnetje en een lekker briesje in het noorden. En uitgerekend in dat weekend werd er een vliegerfestival georganiseerd in Zuid-Limburg. Vol optimisme gingen Pien, Peter en Apa kijken. Al snel keerden ze onverrichter zaken terug: er ging geen enkele vlieger de lucht in...

Wel een groot succes was het (tot nu toe) tweemalige bezoek van Pien en Apa aan Kikker en zijn vriendjes. Pien kan er geen genoeg van krijgen. Op de dag dat ze met Apa naar de tentoonstelling is geweest, plant ze 's avonds in bed alweer het volgende bezoek: "Ik ga dromen van Kikker en dat ik er dan naarheen ging en dat ga ik morgen weer doen met Apa!"

Wachten op Swiep - 3

Pien verheugt zich, net als wij allemaal, heel erg op de komst van Swiep. Ze laat iedere dag even zien hoe ze straks voor Swiep gaat zorgen: kusjes geven, knuffelen, in de kinderwagen leggen en ga zo maar door.

Jeppe heeft het allemaal nog niet zo door. Die is tevreden zolang hij zijn paarse dekentje maar bij de hand heeft... Of als hij muziek mag maken. Op zijn slaapkamer bij Apa en Ama staat het drumstel. Da's iedere keer weer volop plezier bij het uit bed komen na een middagdutje.

Wachten op Swiep - 2

Daar zit je dan, om 3 uur 's nachts, beneden in de woonkamer. De hele familie nog in diepe rust, alleen de katten komen even kijken of je je wel helemaal lekker voelt. Gedurende een uur komen de weeën om de 5 minuten en omdat we afgesproken hebben de bevalling niet thuis, maar bij Apa en Ama in Maastricht te laten plaatsvinden, word ik wat ongedurig; ik wil voorkomen dat nummer drie onderweg in de auto wordt geboren. Maar eenmaal beneden lijkt de rust weder te keren. Om 4 uur rest slechts een knorrende maag en een heel wakker hoofd. Mooi moment om weer even wat foto's op de blog te zetten.

Tadaa!

Kijk eens! Oh nee, nog even niet...

Nu dan!

Jahahahaaa!

En intussen geniet Pien van een bordje kersen.

Op grote schoen

Pien liep voor het eerst echt los op Apa Edouards verjaardag, 6 juli 2011, toen ze 1 jaar, 3 maanden en 9 dagen oud was. Jeppe loopt voor het eerst echt los op Ohm Jeroens verjaardag, 19 augustus 2013, nu hij 1 jaar, 8 maanden en 22 dagen oud is. Het gaat allemaal nog was wankel en voorzichtig, maar hij gaat uit zichzelf staan en schuifelt, angstvallig zijn evenwicht bewarend, naar daar waar hij wezen wil. Vaak is dat bijvoorbeeld de bank, waar hij zich dan vol overgave op laat vallen met een 'kijk mij nou eens'-lachje. Filmpje volgt.

Wel beelden van Jeppe die, op grote schoenen van Pien, langs de bank schuifelt en zijn welbekende shuffle doet. Verder leest hij zich vast in voor wat komen gaat.

Lekkere luilak

"Ik ben een luilak," zegt Pien en neemt plaats voor de tv. Jeppe haast zich om zich bij haar te voegen. Ja, heerlijke luilakkerij.

Maar dan...

Look-alikes

Pien wijst op de poster met Grote Componisten die boven de bank hangt. "Kijk, BroembroemThijs!" zegt ze. Voor één keer mag ze op de bank staan om aan te wijzen wie ze precies bedoelt. En ja, met een beetje fantasie...